Vorige week was ik uitgenodigd bij de show ‘Once upon a dog’ van hondenfluisteraar Cesar Millan. Ik wist eerlijk gezegd niet zo goed wat ik ervan moest verwachten: hoe kun je nu een hond trainen op een podium met een zaal vol mensen? En hoe maak je daar een avondvullend programma van?

Met enige scepsis toog ik af naar het AFAS theater in Amsterdam. Natuurlijk ken ik de methode van Cesar. Ik heb zelf het voorrecht zo nu en dan tips en trucs te mogen leren van Ulrike Meder, de enige hondentrainster in Nederland met twee certificaten behaald aan de Cesar Academie in de States.

Ook weet ik dat zijn methode inmiddels op aardig wat kritiek stuit. Het zou dieronvriendelijk zijn en een averechts effect hebben op het welzijn van onze viervoeters. Maar bij wat ik heb mogen ervaren doormiddel van de trainingen met Ulrike, is er van dieronvriendelijkheid in de verste verte geen sprake. Zij is de zachtheid zelve!

Beginselen

Dan stapt er een energieke vriendelijke kleine Mexicaan op het podium. Aan de hand van bekende sprookjes brengt hij het toegestroomde publiek de beginselen van het opbouwen van een goede band met je hond bij. Het komt neer op respect, het geven van duidelijke regels en grenzen. Het je hond laten weten waar hij aan toe is, daarmee hem respecteren en respect afdwingen. 

Tegenstanders vinden dat de Millan-methode de hond niet in zijn waarde laat. Of dat wel of niet zo is, kan ik niet over oordelen. Ik ben geen trainer en eigenlijk een leek op het gebied van honden opvoeden. Maar mét mij dus tienduizenden hondenbaasjes die eigenlijk niet meer weten welke trainingsmethode nu wel werkt, diervriendelijk is of hondwaardig.

Cesar’s wonderen

Maar als ik zie hoe Cesar een rottweiler die totaal geobsedeerd is door zijn bal, die hij onder geen enkele omstandigheid los wil laten bij zijn bazin, de bal los laat laten, valt mijn mond open. Hij neemt de riem over van de bazin, geeft een subtiel klein tikje aan de riem en gebruikt de ‘tssssssst’. De hond laat de bal los en denkt er ook niet over na om hem weer te pakken. Hoe hij het voor elkaar krijgt, Joost mag het weten. Het zal zijn uitstraling en zijn duidelijke lichaamstaal zijn, maar de hond weet gewoon; die bal is nu even niet van mij. Punt. Omdat de rottweiler zo ontzettend braaf is, krijgt hij na een minuut of wat natuurlijk zijn favoriete speeltje terug van de trainer. 

Nogmaals, of de kritiek nu wel of niet terecht is, laat ik in het midden. Ik heb deels methodes van Cesar mogen toepassen op Lupa en eerlijk is eerlijk: voor haar werkt het. Ook geloof ik dat er honden zijn die minder goed op de methode reageren. Want het is een duidelijke strenge taal die naar het dier gesproken wordt. Maar weet je? Zoveel honden, zoveel trainers en dus methoden. Ik denk dat je vooral goed naar je hond moet kijken om uit te zoeken welke methode werkt voor het ‘probleem’  dat jij aan zou willen pakken. Verdiep je in verschillende trainers en check de website van het Platform van professionele diergedragskundigen of jouw gevonden gedragskundige ook erkend en gediplomeerd is.