NoortMedia-blog: Pup mee de kroeg in

Naar mate Lupa langer bij ons is, merk ik hoe onwetend ik ben in de opvoeding van een hond. Het verbaast mij, want we hadden vroeger thuis altijd honden en ik heb mijn volledige Telegraaf-carrière over dieren geschreven en met veel experts te maken gehad. Ik dacht dat ik dus wel het een en ander wist…

Zo vind ik het bijvoorbeeld lastig om te bepalen wat je van zo’n kleine pup kunt verlangen. Is het oké om te eisen dat ze braaf onder je barkruk gaat liggen als je ergens een biertje gaat drinken? Toen ze nog heel klein was ging dat prima omdat ze nog zoveel slaap nodig had en alles indruk maakte op dat kleine poppie. Maar naar mate ze iets ouder wordt, laat ze zich ook iets minder makkelijk neerleggen.

Ook die keer dat we afspreken met mijn zwager en schoonzusje. En dus treedt E., zelf een hond gehad, op. Hij manoeuvreert Lupa redelijk streng op haar meegenomen kleedje en ik moet toch even slikken. Dat arme kleine ding!

Grens opzoeken

Maar het werkt wel. Ze blijft liggen! Ik merk dus hoe lastig ik het vind om die grens op te zoeken. Wat kun je van een jonge hond verwachten en wat is redelijk om van het dier te vragen? Ik denk dat ik daarin een zacht gekookt ei ben.

Ik vergelijk Lupa namelijk met een kleuter van drie: die kun je ook niet drie uur aan een dinertafel zetten en verwachten dat het zich gedraagt. Dus voor we ergens gaan zitten, wil ik sowieso altijd eerst goed met haar gewandeld hebben. Dan vind ik het eerlijker om van haar te vragen dat ze dan braaf gaat liggen.

Maar door die gedachtengang maak ik het mezelf een stuk lastiger om ergens af te spreken. Ik merk dat ik een hele dag om Lupa heen aan het plannen ben: vanmiddag op visite bij een vriendin: eerst met Lupa lopen. Morgenochtend moet ze even alleen blijven: eerst met Lupa lopen. Er komen vrienden eten: eerst met Lupa lopen. Pfffff. Zo kost elke afspraak dus zo maar een uur extra.

Toch heb ik het er voor over. Want het gaat wat dat betreft wel heel goed met de kleine draak. Als ze alleen thuis is (wat rustig is opgebouwd natuurlijk), sloopt ze nooit iets en gaat ze lief liggen slapen zonder stress. Schouderklopje voor mezelf! 🙂

Hoe anders dat gaat met autoritjes, lees je volgende week!