Ik wilde geen raszuivere hond. Veel rassen kampen met erfelijke aandoeningen en ik wilde dus graag een gezonde vuilnisbak. Eentje uit een zogeheten ‘gelegenheidsnest’. Dat is gelukt. De akita/keeshond van mijn zus dook bovenop de boerenfox van de buren. Say what? Kruising akita/boerenfox? Oh hemel!
Dat is zo’n beetje de reactie die ik krijg als mensen vragen wat voor kruising Lupa is. In het begin snapte ik dat nog niet zo…. Ik was er namelijk van overtuigd – juist omdat het zo’n allegaartje van allerlei rassen is – er geen enkele karaktereigenschap echt zou overheersen. Mijn drakenprinses laat mij nu elke dag zien dat ik daar flink naast zat!
Genen
We kozen voor Lupa omdat we Pico, de akita/keeshond, zo een lieverd vinden. Ook hij heeft zijn streken, maar dat vergeet je op het moment dat hij zich tegen je aan vlijt met zijn dikke kroelvacht. Daarbij blijken er geruchten te gaan dat pups over het algemeen meer op hun moeder lijken dan op hun vader. Dat is niet wetenschappelijk onderbouwt, maar in de praktijk lijkt mama toch wel over de sterkere genen te beschikken. Wisten wij veel! Even een korte beschrijving van de boerenfox.
bron: www.hondenpage.com
Op dat eenkennige na, ís Lupa dus gewoon een boerenfox met een akita-kleurtje. Tomeloze energie, intelligent (krijg haar maar eens te pakken als ze daar geen zin in heeft), zelfstandig (groot voordeel, ze kan prima alleen zijn) en waaks (ook topeigenschap). Aan voldoende beweging heeft het haar nooit geschort. Aan uitdaging (hersenwerk) ook niet. Alleen dat consequent zijn en regels hanteren… Daar hebben we in het begin wel een steekje of twee laten vallen.
Laten we nog even kijken naar de karaktereigenschappen van de akita:
bron: www.nipponinu.nl
Stoïcijns! Hoppa. Lupa ten voeten uit! Maar ze is ook moedig. En intelligent en zelfstandig heeft ze dus dubbelop. Helaas is ook haar jachtinstinct overduidelijk aanwezig. Ze vangt mollen en muizen beter dan katten en als ze een haas ziet, is ze echt weg.
Beginnershond
Kortom: niet echt een lekker beginnershondje. Ze is nu een ruim een jaar. En wat heb ik met mijn handen in het haar gezeten. Nog steeds met regelmaat en ik bereid me ook voor op nog een uitdagend jaar.
Wat ik maar met deze blog wil zeggen is: laat je niet verleiden door het uiterlijk van een hond. Het karakter maakt of een dier bij je past of niet en of je het samen leuk gaat hebben. Laat er geen misverstand over bestaan: ik geniet enorm van de lange wandelingen met Lupa, ik vind het superleuk om haar dingen te leren en ze maakt me heel vaak enorm aan het lachen.
Maar ze stelt mijn geduld ook enorm op de proef. Ze heeft mazzel dat ik niet zo maar opgeef en trouw ben aan mijn moeders stelregel: als je een beest aanschaft, is dat tot aan zijn of haar dood! En, dat ik heel veel lieve mensen om me heen heb die wél verstand hebben van honden opvoeden. Zonder hen hadden Lupa en ik niet geweest waar we nu zijn.
