Ik loop mijn ochtendrondje met Lupa. We zijn een beetje te trainen en via de bakker gaan we op weg naar huis. Dan zie ik uit mijn ooghoek een oude meneer vallen. Zijn oude vrouw staat er naast. Ik kan wel inschatten dat zij de oude baas nooit meer op zijn benen krijgt.  

Maar ik heb mijn handen vol: Lupa in de ene en brood in de andere. Toch besluit ik er heen te snellen. Ik kan die mensjes niet aan hun lot overlaten.

Lupa vindt die meneer op de grond natuurlijk direct heel raar en wil er heen. Daadkrachtig treed ik op en zet haar op vijf meter afstand op de stoep. ‘Zit! En Blijf!’, zeg ik en gooi de riem op de grond. Zonder om te kijken draai ik naar de meneer op de grond die gelukkig niets gebroken heeft.

Samen met zijn vrouw hijsen we hem op zijn benen. Hij was op weg naar zijn auto die hij – om onduidelijke redenen – alleen even wilde starten. Hij stapt in en zijn vrouw vraagt of ik asjeblieft even wil wachten zodat ik haar man ook weer het huis in kan begeleiden. Natuurlijk.

Braaf

Al met al ben ik toch wel een aantal minuten met het ouderpaar bezig. En wat denk je? Lupa is al die tijd gewoon heel braaf blijven zitten. Ik was echt zo trots!

Ik realiseerde mij dat als je dus een opdracht met volle overtuiging aan je hond geeft, deze gewoon netjes wordt uitgevoerd. Ze wist gewoon dat ze nu echt geen streken uit moest halen. Door mijn duidelijke taal.

Dat is ook wat hondentrainers bazen proberen in te laten zien en te leren. Het probleem is alleen dat je die overtuigingskracht niet kunt faken. Als je het niet zo voelt, komt het ook niet zo aan bij de hond.

Gedachten lezen

Nog een voorbeeld. Ik las laatst een blog over hoe het toch kan dat honden zich juist op het moment suprême van bijvoorbeeld een examen tegendraads gedragen. Dat komt omdat jij je als baasje zenuwachtig gedraagt, niet zeker bent van je zaak en in je hoofd allerlei doemscenario’s voorbij komen. Ze zeggen wel eens dat honden gedachten kunnen lezen. Ik heb nieuws voor je; dat kunnen ze.

Zo was ik een aantal dagen met Lupa in Zandvoort. Op het strand wijkt ze drie meter van mijn zijde (tenzij ze de bal haalt). Daar luistert ze als een dolle en neemt ze nooit ‘een loopje’ met me. Op het strand ben ik namelijk het allerleukste en zijn er geen afleidingen in de vorm van geurtjes van muizen, molletjes of afval.

Negatieve gedachten

Een dag later loop ik met haar in Het Purmerbos. Een plek waar wel weer wild zit en leuke afleidingen zijn. Ondanks mijn goede ervaringen op het strand, onze goede vibe waar we met z’n tweeën in zitten, betrap ik mezelf erop dat ik constant loop te denken aan de kans dat ik Lupa straks NIET te pakken krijg. Ik probeer met alle macht die negatieve gedachten weg te drukken en vast te houden aan onze positieve ervaringen van het strand, maar het lukt niet. Ondanks dat Lupa superbraaf luistert en komt als ik haar roep.

Totdat… ze een leuke golden retriever tegenkomt. In eerste instantie komt ze weer als ik haar roep, tot ze zich realiseert dat het speelkwartier over is en ze toch begint te boeven. Gelukkig krijg ik haar alsnog te pakken in een onbewaakt moment van haar kant, maar mijn negatieve gedachten komen toch uit. Is dat dan door mijn onzekere uitstraling naar haar of voel ik toch gewoon goed mijn hond aan?

Het is zeker iets waar ik mee aan de slag wil. En dan zal ik moeten beginnen met hoe ik MIJN gedachten en gevoel de goede kant op kan sturen. Dan volgt Lupa (als het goed is ) vanzelf …

Dit was mijn laatste wekelijkse blog. Vanaf nu blog ik alleen als ik echt iets te melden heb. En dat zal best regelmatig zijn, want Lupa blijft haar onvoorspelbare boevige zelf. Dus blijf ons vooral volgen!