Ik twijfelde enorm of ik Lupa nu moest castreren of niet. Je hoort en leest zoveel verschillende verhalen. Maar nu ze voor een tweede keer schijnzwanger is, inclusief lekkende tieten, ben ik er wel uit!

Na haar loopsheid had ik wel gezien dat ze wat opgezette tepels had. Ze was ook wat meer aan het graven in haar mand, maar verder vertoonde Lupa geen vreemd gedrag. Dit had ze de eerste keer ook, maar daar bleef het bij. Maar dit keer was het toch anders en om het nog erger te maken: ze was ook nog een paar dagen bij de oppas…

Ik kreeg al berichten dat Lupa niet zichzelf was; ze had minder energie, was eenkennig en snauwde elke hond weg die in haar buurt kwam. We weten het aan het feit dat ze ons miste. Tot ze verhuisde van de ene oppas naar vaste oppas N.

Schijnzwanger

“Het gaat niet zo goed met Lupa”, zei ze. “Ze ligt onder mijn bed en wil er niet onder vandaan…!” Dat is niets voor mijn hond, dacht ik direct en ik maakte me zorgen. Gelukkig liet N. zich niet zomaar uit het veld slaan en besloot op onderzoek uit te gaan. Al snel ontdekte ze wat er echt scheelde: Lupa was ontzettend schijnzwanger. Inclusief lekkende tepels. Agut, dat arme schaap!

Het enige waar Lupa nu behoefte aan had, was een veilige mand; haar nestje en rust. Lieve N. besloot haar mee te nemen naar ons huis en daar ontspande ze direct. Eigen mand, eigen omgeving. Dat helpt!

Harry legt een in soda gedrenkte koude lap op Lupa d’r gezwollen tepels. Ze vindt het heerlijk…

Gelukkig kwamen wij de volgende dag weer thuis. Hoe blij Lupa ook was om ons te zien, ik zag ook direct dat ze helemaal niet in haar hum was. Timide, moe, niet zichzelf. Haar tepels waren dik, lekten melk en op sommige zaten zelfs kleine wondjes.

Tepels

De volgende dag zijn we direct naar de dierenarts gegaan. Gelukkig bleken haar tepels (nog) niet ontstoken en ze kreeg medicijnen om de schijnzwangerschap tegen te gaan. Inmiddels gaat het gelukkig een stukje beter met haar.

Voor mij was dit de druppel in mijn beslissing om haar wel of niet te laten castreren. Omdat ze elk half jaar loops wordt en ze van de zes maanden bijna vier maanden loops, depressief en schijnzwanger is, ben ik er wel uit. Dit ga ik haar niet langer aandoen. Het mes gaat erin.

De reden dat ik twijfelde was omdat je veel verhalen leest en hoort over dat teefjes feller kunnen worden na een castratie. Ik hoop natuurlijk dat dat met Lupa niet gaat gebeuren. Maar nu is ze ook niet gezellig in omgang met andere honden.

Elk reutje blijft namelijk naar haar achterkant duiken en geeft haar daar een ongevraagde schoonmaakbeurt. Het gevolg is dat ze nu elke hond die haar überhaupt even wil begroeten al weg snauwt. Logisch als je al bijna drie maanden belaagd wordt door hitsige reutjes. Maar ik wil natuurlijk niet in de negatieve spiraal komen dat ze straks elk contact met andere honden als negatief beschouwt. Dus: op hoop van zegen dat de castratie daar verandering in brengt!